سالن‌های تئاتر میزبان عروسک‌ها می‌شوند
تاریخ انتشار: ۶ تیر ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۰۸۰۶۱۱
به گزارش خبرنگار تئاتر خبرگزاری فارس، نوزدهمین دوره جشنواره عروسکی تهران مبارک در تهران در حال برگزاری است، جشنواره‌ای که بخش مهمی از هنر تئاتر ایرانی را شامل می‌شود و با سابقه‌ای طولانی از نیاکان ما به ارث رسیده است.
هما جدی‌کار یکی از هنرمندان شناخته شده تئاتر عروسکی، در رابطه با اهمیت عروسک‌ها گفته است: «عروسک همیشه همراه انسان بوده چه از کودکی و چه در بزرگسالی.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
این هنرمند حوزه تئاتر عروسکی در ادامه تصریح کرد: «اگر بخواهیم نمایش عروسکی به عنوان یک کالای فرهنگی در سبد خانواده‌ها قرار گیرد باید مورد نیاز باشد. خانواده باید به آن احساس نیاز کند چرا خانواده‌ها به اجراهای خیابانی اهمیتی نمی‌دهند؟ به دلیل اینکه نمایش عروسکی کارکرد خود را ندارد. آن قدر دست اندرکاران این عرصه کم کار می‌کنند که مخاطب خود را گم کرده‌اند. ما اگر اجرای مداوم داشته باشیم می‌توانیم در صحنه موفق باشیم. وقتی اجرای مداوم نداریم نمی‌توانیم انتظار داشته باشیم که مردم ما را قبول کنند و آن را به داخل خانه‌های خود وسبد فرهنگی خود ببرند. نمایش عروسکی باید کاربردی شود وبرای این کار باید اجرای دائم داشته باشد. تبلیغات برای آن صورت گیرد و کاربردهای مختلفش جدی گرفته شود.»
*ایران اسلامی، قطب نمایش‌های عروسکی
معاون هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در پیامی به این جشنواره سبقه و اهمیت آن را متذکر شد؛ در متن این پیام آمده است: «پیکره‌های دست ساز ایرانی با سابقه‌ای نزدیک به چهار هزار سال در این مرز پرگهر، نمایشگر وفادار تلاش‌های نمادین و پیوسته انسانی بوده است و رمز تداوم این تلاش چند هزار ساله را هم باید در مقبولیّت و صمیمیّت مضامین مردمی و سادگی ذهن و دلمشغولی‌ها و عواطف او، و نوع خوانش هنرمند از زندگی و زیستن در این دنیای غریب دانست؛ افزون برگفته‌های پیشین،بایدبه هوشمندی و توانمندی هنری آفرینشگران این پیکرک‌ها و عروسک‌ها توجه داد که در عین سادگی در ساختارو ظاهر ومحدودیّت‌های تکاپویی، توانمندی و تحرّک بالایی در بازشناسی، بازگویی و بازتولید گمشده‌های فطری آدمی دارند؛ بی‌هیچ نیازی به میانجیگری اسباب زمینی و زمانی و به همان اندازه عمیق و باصفا. همانند دنیای بی‌آلایش کودکان و روستاییان و احساسات زلال مردمان گذشته.»
هادی حجازی فر دبیر جشنواره نوزدهم تئاتر عروسکی نیز گفته است: «رویکرد ما بسترسازی برای اشتغال بچه‌های عروسکی است. در دنیا این رشته درآمدزا است ولی در ایران اینگونه نیست. به همین خاطر به سراغ شرکت‌ها و اسپانسرهای خصوصی رفتیم تا جشنواره خروجی در این خصوص داشته باشد.»
وی درباره رقابتی بودن جشنواره نوزدهم تئاتر عروسکی تهران مبارک اظهار کرد: «همیشه درباره بخش رقابتی انتقاد وجود داشت ولی جشنواره تئاتر عروسکی تولیدات در طول سال نداشته که بخواهند در جشنواره حضور پیدا کنند. اصرار داشتم بخش رقابتی به جشنواره بازگردد تا حمایت مضاعفی از گروه‌های تئاتر عروسکی باشد.»
*سالن‌های نمایش میزبان عروسک‌ها
همچنین باید گفت؛ مجموعه تئاترشهر، مرکز تئاتر مولوی، تالار هنر و دو سالن بوستان و گلستان مرکز تئاتر و تئاتر عروسکی کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان، سالن‌هایی هستند که از روز پنجشنبه، ۸ تیر ماه پذیرای اجرای نمایش‌های عروسکی می‌شوند.
با در نظر گرفتن این نکته که از میان این مجموعه‌ها، تالار هنر و سالن‌های کانون ویژه مخاطبان کودک تعریف شده، به نظر می‌رسد آثار مربوط به کودک در این دو مرکز و نمایش‌های بزرگسال در مجموعه تئاتر شهر و مرکز تئاتر مولوی اجرا داشته باشند.
از آنجاکه در طول سال جریان مستمری برای اجرای نمایش عروسکی وجود ندارد، برگزاری جشنواره نمایش عروسکی تنها فرصتی است که گروه‌های فعال در این حوزه می‌توانند آثار خود را ارایه دهند.
با این همه وعده داده شده که بعد از برگزاری جشنواره نمایش عروسکی، تالار قشقایی مجموعه تئاتر شهر به اجرای نمایش‌های عروسکی اختصاص پیدا کند که باید دید این وعده چقدر عملی خواهد شد.
جدی‌کار در رابطه با سالن‌های نمایش عروسکی در گفت‌وگویی عنوان کرد: «سالن مناسب صحنه‌های نمایش عروسکی نداریم. تا امسال که بچه‌ها مجوز اجرا در تالار هنر را داشتند و در سالن‌های دیگر محدودیت اجرایی وجود داشت. جز یکی دو سالن دیگر که مربوط به کانون پرورش فکری است و از قدیم ساخته شده، سالن‌های دیگری نداریم. بنابراین با کمبود سالن مواجه هستیم ولی از سالن‌هایی هم که داریم بهینه استفاده نمی‌کنیم. به عنوان نمونه کانون پرورش فکری یا تالار هنر در این شش ماهه اخیر چند کار عروسکی داشته است؟ یعنی ما برنامه ریزی و بهینه سازی اجرایی نداریم. ما در اجرا دچار مشکل هستیم. وقتی اجرا نداشته باشیم، نمایشنامه نویسی، طراحی صحنه، بازیگری وعروسک گردانی و... هم نداریم.این امر باعث عدم هماهنگی میان بازار کار با اجتماع ونیازهای آن می‌شود.»
جشنواره نوزدهم نمایش عروسکی تهران مبارک، هشتم تا هفدهم تیرماه با دبیری هادی حجازی‌فر برگزار می‌شود. در بخش صحنه‌ای این دوره از جشنواره، ۱۴ نمایش برای تماشاگر بزرگسال و ۱۵ نمایش برای تماشاگر کودک روی صحنه می‌روند.
پایان پیام/
منبع: فارس
کلیدواژه: سالن تئاتر تئاتر عروسکی تئاتر عروسکی نمایش عروسکی تالار هنر عروسک ها سالن ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.farsnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فارس» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۰۸۰۶۱۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
قصه شهرت و پایانش رنگ کهنگی نمی‌گیرد/ ترس و تردیدهای یک ستاره
به گزارش خبرنگار مهر، نمایش «چه کسی جوجه تیغی را کشت» به نویسندگی و کارگردانی بهرام افشاری و بازی افشاری و تینو صالحی تا ۲۱ اردیبهشت ماه در پردیس تئاتر شهرزاد روی صحنه است. این اثر نمایشی که در دور جدید اجراهای خود با استقبال مخاطبان روبه‌رو شده قرار است به زودی در شهر اصفهان نیز اجرا داشته باشد. محدثه واعظی پور منتقد و فعال رسانه‌ای یادداشتی درباره این اثر نمایشی نوشته و به ویژگی‌های نمایش افشاری که این روزها تبدیل به ستاره پولساز سینما نیز شده، پرداخته است.
در این یادداشت آمده است:
«عشق به بازیگری و دنیای سینما، دستمایه ساخت فیلم‌های مختلف و طرح روایت‌های متنوع بوده است، این عشق سودایی که بسیاری را درگیر و مهمتر از آن سرخورده کرده، موضوع اصلی نمایش «جوجه تیغی» به کارگردانی بهرام افشاری بازیگر تئاتر و سینما بود، نمایشی که بر اساس مونولوگ پیش می‌رفت و افشاری، راوی آن، زندگی شخصی و تجربه‌های خود را با قصه و خیال در هم آمیخته و داستان جوانی شهرستانی را روایت می‌کرد که عشق به بازیگری او را به تهران و پشت صحنه سینما آورده است. اواخر دهه ۹۰، وقتی «جوجه تیغی» روی صحنه رفت، افشاری بازیگر شناخته شده تئاتر بود، اما مثل امروز در سینما محبوب، مشهور و پولساز نبود. آنهایی که نمایش‌های «دیابولیک: رومئو و ژولیت» (آتیلا پسیانی) یا «پاییز» (نادر برهانی مرند) و «دن کاملیو» (کوروش نریمانی) را دیده‌اند، او را به خاطر می‌آورند. بازیگر هم‌نسل نوید محمدزاده و هوتن شکیبا که حضورشان در تئاتر، مژده تولد نسلی تازه را می‌داد. بازیگرانی مستعد که تئاتر، خانه اصلی‌شان بود اما بالاخره کشف شدند و مقابل دوربین رفتند.
افشاری، به خاطر ویژگی‌های ظاهری‌اش اغلب در نقش‌های کمدی و فضاهای طنزآمیز روی صحنه می‌رفت، صدای خوب، قدرتش در بداهه‌گویی و انعطاف بدنی‌اش کمک می‌کرد تا برای خنداندن تماشاگر، دست به هر ترفندی بزند و بازیگر شیرینِ روی صحنه باشد. اگر چه نقش جدی‌اش در «دیابولیک: رومئو و ژولیت» نشان داد می‌تواند سیمای جوان بذله‌گو و طناز را تغییر دهد.
موفقیت «جوجه تیغی» بیش از قصه ساده‌اش، به روایت صمیمی و سرراست افشاری مربوط می‌شد. او که بر متن تسلط کامل داشت، با دستی باز، شوخی می‌کرد، از تماشاگر خنده می‌گرفت و در لحظاتی، احساسات او را درگیر می‌کرد. در فاصله اجرای «جوجه تیغی» تا «چه کسی جوجه تیغی را کشت؟» افشاری، در سینمای ایران چند فیلم کمدی پر سر و صدا و پرفروش بازی کرده است. او در «فسیل» (کریم امینی)، تنها یک کمدین پولساز نیست، بلکه سعی کرده به شخصیت اسی، جوان آس و پاس و ساده‌دل پایین شهری، شیرینی و ملاحت بدهد. از میان انبوه بازیگران کمدی چند سال اخیر، افشاری در «فسیل» طراوتی دارد که اگر خودش مدام آن را در سینمای تجاری خرج نکند، برای تماشاگر دوست داشتنی و تازه است.
طبیعی است که سینمای کمدی، انبوهی نقش مشابه اسی به او پیشنهاد کند، اما مقاومت در برابر دستمزدهای وسوسه‌کننده عمر بازیگری افشاری را تضمین می‌کند. نکته‌ای که به نظر می‌رسد، یکی از دغدغه‌های شکل‌گیری «چه کسی جوجه تیغی را کشت؟» است. در این نمایش، افشاری، مانند «جوجه تیغی» خودش را نقد کرده و در معرض داوری قرار می‌دهد. این رویکرد جسورانه، هوش بازیگری را نشان می‌دهد که فردای حرفه‌اش را در وضعیت سرخوشانه امروز، نمی‌بیند. او در این نمایش، نقش بازیگری را بازی می‌کند که دوره طلایی حرفه‌اش را پشت سرگذاشته و در مسیری که طی کرده، گرفتاری‌های فراوانی داشته است. برای آنکه روایت ملال‌آور نشود، افشاری، بخشی از بار قصه را روی دوش همبازی‌اش تینو صالحی قرار داده است.
تعامل و بده بستان‌های آنها خوب از کار درآمده و ایده ارجاع به گذشته و نمایش «جوجه تیغی» تمهید مناسبی برای رفت و برگشت‌های قصه و انرژی گرفتن از آن نمایش است. «چه کسی …» متلک‌های سیاسی و تکه‌پراکنی‌های اجتماعی بیشتری نسبت به «جوجه تیغی» دارد، اما همه جذابیت نمایش به خاطر ترسیم این بازجویی و نقد بازی قدرت نیست. «چه کسی...» باز هم درباره بازیگری است، درباره سودایی که بر خلاف تصویر پرزرق و برق و باشکوهش، می‌تواند ویران کننده باشد و برای بهرامِ نمایش «چه کسی...» این گونه بوده است. افشاری با پیش کشیدن پای شبکه‌های اجتماعی، نقض حریم خصوصی و مسائلی از این دست، جامعه را نقد و با بازیگرانی که سرنوشتشان، از این طریق، تغییر کرده همدلی می‌کند.
برای افشاری به شهادتِ «چه کسی …»، دنیای بازیگری هنوز فریبنده و جذاب است. رویاهای او همچنان روی صحنه جان می‌گیرند و مهرش به مردم (مخاطبانش) را آنجا حس می‌کند. او در این نمایش، بیش از آنکه بخواهد نماد هنرمند یا بازیگر ممنوع‌الکار باشد (که هست)، شبیه خودش است، خودش را در مواجهه با مأموران نظارت کننده قرار داده و به جلسه بازجویی خودخواسته‌ای تن داده تا به تماشاگر یادآوری کند، ترس‌ها و تردیدهای یک ستاره، غیرقابل باور نیست.
«چه کسی جوجه تیغی را کشت؟» درباره زوال دوران ستاره‌هاست، درباره ترس از مواجه شدن با جهانی که بازیگر، دیگر در آن شناخته شده و محبوب نیست. تصویری از مواجهه عقل و عشق و جهان پر اضطراب هنرمند، پس از افول جایگاهش. همان طور که «جوجه تیغی» می‌تواند بارها دیده شود و روایتی درباره امروز باشد، «چه کسی …» هم این ویژگی را دارد، چرا که قصه شهرت و پایان آن رنگ تکرار و کهنگی نمی‌گیرد.
کد خبر 6097465
ببینید | فریادهای تهیهکننده سریالهای خاطرهانگیز رضا عطاران بر سر فرد محکوم در پرونده مرگ مشکوک زهره فکور صبور در صحنه دستگیری!